ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ: 4 ਜੂਨ – ਸਿਆਸਤ ਦੀ ਇਤਿਹਾਸਕ ਯਾਤਰਾ ਅਜਿਹੇ ਚਿਹਰਿਆਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਪਈ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੇ ਨਿੱਜੀ ਲਾਭ ਨਾਂ ਪੂਰੇ ਹੋਣ ‘ਤੇ ਉਸੀ ਠਿਕਾਣੇ ਨੂੰ ਨਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਉਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਨਮਾਨ, ਪਛਾਣ ਅਤੇ ਪਸਾਰ ਦਿੱਤਾ ਹੋਇਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਕਬਾਲ ਸਿੰਘ ਵੀ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਚਿਹਰਾ ਹੈ, ਜੋ ਆਮ ਆਦਮੀ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਈਮਾਨਦਾਰ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸੋਚ, ਨੈਤਿਕ ਮਾਪਦੰਡਾਂ ਅਤੇ ਲੋਕਸੇਵਾ ਦੀ ਸਿਧਾਂਤ ਨੂੰ ਤਦ ਤੱਕ ਮੰਨਦਾ ਰਿਹਾ ਜਦ ਤੱਕ ਉਸਨੂੰ ਲਾਭ ਮਿਲਦੇ ਰਹੇ। ਪਰ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਸਦੀ ਮਨਮਰਜੀਆਂ ਅਤੇ ਕਥਿਤ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਕਰਨ ਦੇ ਰਾਹ ਬੰਦ ਹੋਏ, ਉਹੀ ਚਿਹਰਾ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ਾਂ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਗਿਆ।
ਇਕਬਾਲ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਆਮ ਆਦਮੀ ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਉਸ ਵੇਲੇ ਮਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ, ਜਦ ਪਾਰਟੀ ਨਿਰਭਰ, ਈਮਾਨਦਾਰ ਅਤੇ ਜਨਸੇਵਕ ਚਿਹਰਿਆਂ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਅਹੁਦੇ ਦਿੱਤੇ ਗਏ, ਉਸ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣੀਆਂ ਗਈਆਂ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਸਿਆਸੀ ਲਾਲਸਾ ਨੂੰ ਸਤਿਕਾਰ ਮਿਲਿਆ। ਪਰ ਜ਼ਲਦੀ ਹੀ ਇਹ ਸਾਫ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਇਕਬਾਲ ਦੀ ਨੀਅਤ ਲੋਕਸੇਵਾ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਸਵਾਰਥ ਦੀ ਸੀ।
ਹੁਣ ਉਹੀ ਇਕਬਾਲ ਸਿੰਘ ਵਿਰੋਧੀ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰਿਆਂ ਤੇ ਚੱਲ ਕੇ ਆਮ ਆਦਮੀ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਕਰਨ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਚਲਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਹ ਨੀਤੀਆਂ, ਜੋ ਕਦੇ ਉਸਨੂੰ ਸਹੀ ਲੱਗਦੀਆਂ ਸਨ, ਹੁਣ ਉਹੀ ਨੀਤੀਆਂ ਉਸਨੂੰ ਖੋਟੀਆਂ ਲੱਗ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਕੋਈ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਦਾ ਅੰਤਰ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਇੱਕ ਐਸਾ ਵਿਦ੍ਰੋਹ ਹੈ ਜੋ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਲਾਭ ਨਾ ਮਿਲਣ ਦੀ ਤਿਲਮਿਲਾਹਟ ਤੋਂ ਜਨਮਿਆ ਹੈ।
ਵਿਰੋਧੀ ਪਾਰਟੀਆਂ ਲਈ ਇਕਬਾਲ ਵਰਗੇ ਵਿਅਕਤੀ ‘ਮੁਫ਼ਤ ਦੇ ਹਥਿਆਰ’ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਰਤ ਕੇ ਝੂਠੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਬਣਾਈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਜਨਤਾ ਵਿਚ ਗੁੰਮਰਾਹੀ ਫੈਲਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਜਨਤਾ ਨਿਰੇਖ ਨਹੀਂ। ਉਹ ਜਾਣਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿਹੜਾ ਚਿਹਰਾ ਕਦੋਂ ਅਤੇ ਕਿਉਂ ਬਦਲਿਆ।
ਇਕਬਾਲ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਆਮ ਆਦਮੀ ਪਾਰਟੀ ਵਿੱਚ ਅਹੁਦਾ ਮਿਲਣਾ ਕੋਈ ਸਵਾਰਥੀ ਮੰਚ ਜਾਂ ਰਿਸ਼ਵਤ ਦੀ ਛੋਟ ਨਹੀਂ, ਉਹ ਇੱਕ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਉਹ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਈਮਾਨਦਾਰ ਵਿਧੀ ਨਾਲ ਮੇਲ ਨਾ ਖਾ ਸਕਿਆ, ਤਾਂ ਇਹ ਉਸਦੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਹੈ, ਨਾ ਕਿ ਪਾਰਟੀ ਦੀ।
ਅੱਜ ਜਦ ਉਹ ਝੂਠੇ ਇਲਜ਼ਾਮ ਲਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਮੰਨਸਾ ਆਪ ਹੀ ਬੇਨਕਾਬ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। “ਜਿਸਨੂੰ ਲੁੱਟਣ ਨਾ ਦਿੱਤਾ, ਉਸਨੇ ਝੰਡਾ ਚੁੱਕ ਲਿਆ” – ਇਹ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਲਾਈਨ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਇੱਕ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਮਨੋਵ੍ਰਿਤੀ ਦਾ ਪਰਦਾਫਾਸ਼ ਹੈ, ਜੋ ਸਿਆਸਤ ਨੂੰ ਲੋਕਸੇਵਾ ਨਹੀਂ, ਸਵਾਰਥ ਦੀ ਸੀੜ੍ਹੀ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਜਨਤਾ ਇਹ ਸਭ ਜਾਣਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਸਮੇਂ ਆਉਣ ‘ਤੇ ਜਵਾਬ ਵੀ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਸੱਚ ਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ਾਂ ਆਖ਼ਰਕਾਰ ਖ਼ੁਦ ਹੀ ਨੰਗੀਆਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।
ਜਿਸਨੂੰ ਲੁੱਟਣ ਨਾ ਦਿੱਤਾ, ਉਸਨੇ ਝੰਡਾ ਚੁੱਕ ਲਿਆ: ਇਕਬਾਲ ਸਿੰਘ ਦਾ ਦੋਗਲਾਪਨ ਆਇਆ ਸਾਹਮਣੇ
